Μια πόλη "wanna-be-artistic", όπως λέει ο φίλος μου ο Milos, που τείνω να συμφωνήσω μαζί του, αφού στην πραγματικότητα ο κόσμος και γενικά ο αέρας της πόλης δεν σου δίνει τόσο την αίσθηση καλλιτεχνικής πρωτεύουσας, όσο ενός τεράστιου "traveler's meeting point".
Αυτό βέβαια είναι καθαρά προσωπική άποψη και αίσθηση..
Μια πόλη βουτηγμένη στις καλλιτεχνικές δραστηριότητες, συναυλίες, εκθέσεις, με το ολοκάινουριο κτίριο του CCCB, μ' έναν χαλαρό αέρα στα πανιά της... καλοκαιρινό (άλλωστε Μάιο έχουμε), με παρέες στη παραλία (Lemessos aLike...), με κιθάρες, καφέδες (πάμφθηνους της τάξεως του 1-2€), με παρέες σε πλατείες γύρω από παγκάκια που φιλοξενούν χαρτόνια πίτσας και μπύρες, με πολυγλωσσικές παρέες και με πολιτισμούς και ανθρώπους διαφορετικών backgrounds που όμως δεν έχουν κανένα πρόβλημα συνύπαρξης και αλληλοσεβασμού (όσο έχω δει τουλάχιστον).
Οι ισπανοί βέβαια δεν μιλάνε "γρι" αγγλικά ή άλλες γλώσσες, αλλά είναι ευγενέστατοι στο να σε εξυπηρετήσουν και να προσπαθήσουν ν' αγγίξουν το πρώτο επίπεδο βασικής επικοινωνίας... Αν όμως επιδιώκεις να τους γνωρίσεις καλύτερα, θα πρέπει να μπορείς να τους καταλάβεις και να μιλήσεις τη γλώσσα τους. Εδώ νιώθεις ότι η γλώσσα είναι ένα εμπόδιο την επικοινωνία της ανθρωπότητας... Πάντως με τα πενιχρά γαλλικά μου μπορούσα τουλάχιστον να ψιλο-καταλάβω τις συζητήσεις μεταξύ τους... Μια πολυγλωσσική παρέα όμως μου έδωσε μια θετική σκέψη στην ημέρα μου.. Οι άνθρωποι όταν θέλουν αγαπούν, επικοινωνούν, έρχονται πιο κοντά.. αγκαλιάζουν.. φιλούν.. χαμογελούν..
Αρκεί να θέλει κανείς..
Enjoy the photos:
1 comment:
misw se:)
Post a Comment