Σε λίγες ώρες (19 Νοεμβρίου) ορίστηκε η δίκη για την υπόθεση Μητροπολίτη Πειραιώς έναντι Λύο Καλοβυρνά και σωματείου Σύνθεσης. Ο πρώτος αξιώνει ένα εκατομμύριο ευρώ ως ηθική αποζημίωση από τον δεύτερο, επειδή σε άρθρο του στο 10% ο Λ. Καλοβυρνάς στηλίτευσε ομοφοβικό κήρυγμα του μητροπολίτη.
Πώς μπορεί κανείς να το αφήσει απαρατήρητο...;
Δεν είναι το γεγονός ότι γνωρίζω προσωπικά τους αγώνες και τις προσπάθειες του κ.Καλοβυρνά για την ίση μεταχείρηση των ομοφυλόφιλων ατόμων στην Ελλάδα και την ενημέρωση των πάντων (ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού) για τον HIV και το AIDS, που με κάνει να θέλω να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές. Δεν είναι καν το γεγονός ότι και εγώ ενοχλήθηκα για τα όσα είχε δηλώσει ο Μητροπολίτης αλλά και για τις λέξεις που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ένας άνθρωπος της "Εκκλησίας", τόσο για την ομάδα αυτή των Ελλήνων -τους LBGT της Ελλάδος- αλλά και για τον ηθοποιό που τόσο άγρια δολοφονήθηκε. Είναι κυρίως γιατί δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η ασυδοσία σε μια χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και 2μιση χιλιάδες χρόνια μετά απέχει έτη φωτός από εκείνες τις αρχές που στήριξαν και υποτίθεται στηρίζουν το σημερινό δυτικό κόσμο... Δεν είναι δυνατόν, όποιος και να είσαι κύριε, να μιλάς με αυτόν τον τρόπο για τον οποιοδήποτε, όποιος και να είναι... Οι άνθρωποι 'υποτίθεται' έχουμε κερδίσει μέσα στους αιώνες το δικαίωμα να τυγχάνουμε ελάχιστου σεβασμού από τους συνανθρώπους μας, ως βασικό δείγμα ανθρωπιάς... Τελικά έχουμε φαίνεται πολύ δρόμο ακόμα... Κι αυτό το αποδεκνύει η αξίωση του κ.Σεραφείμ...
Δεν έχει σημασία τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του.. Σημασία έχει εκτός αυτού, στη δημόσια ζωή, να γίνεται σεβαστός ως ύπαρξη... Και ο κ.Σεραφείμ μάλλον αυτό το απορρίπτει ως μέρος της Χριστιανικής του πίστης... Κρίμα, γιατί απομακρύνει πολλούς ανθρώπους από την εκκλησία όταν η εκπροσώπισή της γίνεται με αυτόν τον τρόπο...
Αφού δυστυχώς δε μπορώ να είμαι εκεί για να συμπαρασταθώ στον κ.Καλοβυρνά και να στηρίξω έμπρακτα τα "πιστεύω" μου, στέλνω μέσω του ιστού την υποστήριξη μου από Κύπρο, παρακινώντας όσους πιστεύουν στη δημοκρατία και απορρίπτουν την ασυδοσία, να παραστούν εκεί και να στηρίξουν αυτή την απαράδεκτη δίκη...
Περισσότερες πληροφορίες για το ιστορικό της υπόθεσης μπορείτε να βρείτε εδώ και ένα άρθρο του κ.Στάθη που δικάζεται για τον ίδιο λόγο, εδώ.
kappa MYSTA
Αναδημοσιεύω την επιστολή της ΟΛΚΕ, προς υποστήριξη του κ.Καλοβυρνά:
«Αθήνα, 10 Νοεμβρίου 2009
Θέμα: Το μίσος τυφλώνει τους εκκλησιαστικούς παράγοντες.
Στις 19 Νοεμβρίου εκδικάζεται η αγωγή που κατέθεσε ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ εναντίον του γκέι ακτιβιστή Λύο Καλοβυρνά και του σωματείου Σύνθεση, ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, έρευνα για το HIV/AIDS αξιώνοντας ένα εκατομμύριο ευρώ ως ηθική αποζημίωση, επειδή ο κ. Καλοβυρνάς στηλίτευσε τη στάση του μητροπολίτη για την δολοφονία του ηθοποιού Ν. Σεργιανόπουλου και για την ομοφυλοφιλία γενικότερα.
Ο μητροπολίτης Σεραφείμ είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι γκέι είναι «ηθικά απονευρωμένοι, με ψυχοπαθολογικές εκτροπές και ψυχασθένειες, με μανία ικανοποιήσεως της ψυχοπαθολογικής των εκτροπής, που έκαναν αξία ζωής το σωλήνα αποβολής περιττωμάτων» και ότι ο Νίκος Σεργιανόπουλος «είναι ο ίδιος υπαίτιος για τη δολοφονία του», επειδή φέρεται να πίεσε το δολοφόνο να κάνουν σεξ κι εκείνος, ο «ανίσχυρος» δολοφόνος, ταράχτηκε επειδή δεν είναι «τέτοιος» κι έτσι μαχαίρωσε τον ηθοποιό περισσότερες από 20 φορές για να αμυνθεί.
Οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ στην Ελλάδα είναι νόμιμα θηράματα. Η ρητορική μίσους εναντίον της ομοφυλοφιλικής κοινότητας δεν τιμωρείται. Αρκετοί πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες, κάποιοι δημοσιογράφοι και άλλα δημόσια πρόσωπα επανειλημμένες φορές προσβάλλουν βάναυσα τους γκέι και τις λεσβίες, χωρίς καμία θεσμική ή νομική συνέπεια.
Η Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας (ΟΛΚΕ) εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση της στον Λύο Καλοβυρνά και την μη κερδοσκοπική οργάνωση Σύνθεση και επαναλαμβάνει ότι είναι πάγιο αίτημα της η κάλυψη του υπάρχοντος νομικού κενού με την επέκταση του νόμου 927/1979, ώστε αυτός να περιλαμβάνει και να προστατεύει τους γκέι, τις λεσβίες, τους/τις αμφισεξουαλικούς/ες και τα τρανσεξουαλικά άτομα της Ελλάδας από κηρύγματα μίσους, προπαγάνδα περιθωριοποίησης, προσβολές, άμεσες ή έμμεσες προτροπές χρήσης βίας εναντίον μας. Εκφράζουμε τη βεβαιότητά μας ότι με τη μείωση των κηρυγμάτων μίσους θα μειωθούν και τα εγκλήματα μίσους»
Το ελληνικό RENT του Λαρσον έρχεται επιτέλους και εγώ ετοιμάζω ταξιδάκι στην Αθήνα ειδικά για να το δώ... Θα έχετε ένα αφιερωματάκι όταν επιστρέψω...
kappa MYSTA
Με ένα ροκ μιούζικαλ τολμηρό, που έχει ήρωες ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων γυναικών -που ανταλλάσσουν ένα θερμό φιλί επί σκηνής- ένα ζευγάρι αντρών -με τον ένα από τους δύο να έχει μεταμορφωθεί σε τραβεστί!- κι έναν ναρκομανή ανάμεσα σε άλλους επέλεξε να κάνει το ντεμπούτο του στο θέατρο ως συγγραφέας-διασκευαστής ο Γιώργος Καπουτζίδης. Από το «σουρεαλιστικό» σίριαλ «Σαββατογεννημένες» στη σπαρταριστή αστυνομική κωμωδία «Παρά Πέντε» κέρδισε τις εντυπώσεις ως σεναριογράφος και τώρα βουτάει στα βαθιά με ένα ροκ μιούζικαλ που ίσως προκαλέσει με την τολμηρότητά του.
Απρόβλεπτος πάντα! Περιμέναμε όλοι ένα δικό σου θεατρικό έργο, ένα σίριαλ, μια ταινία σου και μάθαμε ότι διασκευάζεις μιούζικαλ -που ξέρω ότι δεν σε τρελαίνουν...- και μάλιστα το «Rent».
Το απρόβλεπτος πάντα είναι το χαρακτηριστικό μου (γελά) και μου αρέσει να κάνω μη αναμενόμενα πράγματα! Οσο για το ότι δεν ετοίμασα κάτι αμιγώς δικό μου, έχει να κάνει με την πρόταση να κάνω το «Rent». Είχα αποφασίσει να γράψω μια νέα σειρά το καλοκαίρι, αλλά όταν ήρθε η δελεαστική πρόταση να κάνω το μιούζικαλ αυτό και να πραγματοποιήσω έτσι την πρώτη μου δουλειά -έστω και σε διασκευή- στο θέατρο, έκανα την επιλογή να κάνω αυτό -το πρώτο «χτύπημα» στο θέατρο.
Δεν με τρελαίνουν τα μιούζικαλ, αλλά αυτό με τρέλανε! Πρόκειται για ένα ροκ μιούζικαλ, που βραβεύτηκε με βραβείο «Πούλιτζερ», με είκοσι «Τόνι», με πολλά άλλα θεατρικά βραβεία, που ‘χει παρουσιαστεί σε σαράντα χώρες και που έχει μεταφραστεί σε είκοσι δύο γλώσσες, που έχει θριαμβεύσει στο Μπρόντγουεϊ και που έχει βασιστεί στην όπερα «Λα Μποέμ».
Το στοίχημα, λοιπόν, να αναμετρηθώ με ένα τέτοιο μιούζικαλ που έχει γράψει τη δική του ιστορία με κέντρισε ιδιαίτερα.
Ευχαριστώ πολύ τη Θέμιδα Μαρσέλλου, σκηνοθέτιδα της παράστασης που μου έδωσε τη δυνατότητα να βουτήξω σε αυτά τα καινούργια «νερά» που μου αρέσουν πάρα πολύ.
Είναι ένα ροκ μιούζικαλ το «Rent» μα και συνάμα εξαιρετικά προκλητικό, Γιώργο. Πολλοί ήρωές του είναι γκέι -τουλάχιστον δύο ζευγάρια, ένα αντρών και ένα γυναικών- τραβεστί μα και ναρκομανείς, ενώ πολλοί πάσχουν από AIDS. Δεν πρόκειται για ένα ροζ μιούζικαλ, αλλά για ένα τολμηρότατο μιούζικαλ.
Δεν μου αρέσουν οι «ετικέτες» και οι «διαχωρισμοί» τύπου ροζ ή προκλητικό μιούζικαλ. Είναι ένα έργο που εκφράζει τη γενιά της τελευταίας εικοσαετίας, τα προβλήματα, τις αγωνίες, τα αδιέξοδα και τα όνειρά της. Ηρωές της είναι μια παρέα καλλιτεχνών στο Βίλατζ της Νέας Υόρκης που έχουν κάνει κατάληψη σε ένα κτίριο και ακροβατούν ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, που ζούνε στα άκρα κάθε στιγμή της μέρας σαν να είναι η τελευταία, που ερωτεύονται, διεκδικούν, που χωρίζουν, τραγουδούν, που χάνουν και κερδίζουν. Ανάμεσά τους βρίσκονται και γκέι, τραβεστί, ένας ναρκομανής, ναι, αλλά σε αυτό που πρέπει να σταθεί κανείς είναι στο ότι είναι πρόσωπα που κάνουν το παν για να βγουν από το σκοτάδι στο φως, είναι άτομα που παλεύουν να δώσουν σάρκα κι οστά στα όνειρά τους, πέρα από την όποια ιδιαιτερότητά τους.
Ξέρεις τι με κέντρισε πιο πολύ; Οτι μέσα στον σκοτεινό του χαρακτήρα είναι βαθιά αισιόδοξο έργο και τονίζει ότι πάνω από όλα είναι η αγάπη. Η αγάπη για την οικογένειά σου, τον άνθρωπό σου, τους φίλους σου, αλλά και τη δουλειά σου. Αμα αγαπάς και σ’ αγαπούν, τον βρίσκεις τον δρόμο σου.
Οι νέοι, λοιπόν, πρωταγωνιστούν στο μιούζικαλ αυτό -αφού ο Λάρσον που το έγραψε απευθυνόταν στη γενιά του MTV, όπως έλεγε ο ίδιος. Στις πρόσφατες εκλογές είδαμε πολλά νέα πρόσωπα να μπαίνουν στον... χορό, απ’ τον Παπανδρέου.
Το βρήκα πολύ αισιόδοξο αυτό. Ηταν καιρός να δοθεί χώρος στο νέο αίμα -τόπος στο νιάτα, παιδιά!- να δοθούν πρωταγωνιστικοί πλέον ρόλοι σε αυτό και αισθάνομαι ότι ανανεώνεται το σκηνικό. Υπάρχει μια αλλαγή φρουράς, υπάρχει ένα θετικό κλίμα, υπάρχουν μεγάλα λόγια τα οποία εύχομαι να γίνουν και πράξεις. Κρατώ μικρό καλάθι πάντα. Αλλά μόνο και μόνο ότι ανανεώθηκε το σκηνικό με αυτά τα νέα πρόσωπα, έφερε από μόνο του έναν καινούργιο αέρα.
Ο Καραμανλής τιμωρήθηκε για τη... βροχή σκανδάλων;
Τιμωρήθηκε γιατί επέτρεψε στο περιβάλλον του να κάνει όλα αυτά τα αίσχη και όλα αυτά τα σκάνδαλα.
Κάποιοι τα «πήραν» χοντρά κι από την άλλη υπάρχει μια τρομερή ανέχεια, όπως υπάρχει και η γενιά των 800 ευρώ.
Είναι θλιβερό και συνάμα εξοργιστικό. Βλέπεις γέρους να ψάχνουν τα σκουπίδια, να μην έχουν λεφτά να ψωνίσουν και από την άλλη υπάρχουν οι διαπλοκές, οι ημέτεροι που χώνονται παντού, αφήνοντας προικισμένα παιδιά εκτός, να προσπαθούν να επιβιώσουν με τα 800 ευρώ. Είναι τρομερό, αλλά να σου πω κάτι; Είναι προτιμότερο να δίνεις μάχες για ένα καλύτερο αύριο από το να επιβιώνεις μέσω διαπλοκών και βρώμικων παιχνιδιών -τους οικτίρω αυτούς. Εχω ζήσει και εγώ και πολλά παιδιά από την παρέα μου σε μικρές γκαρσονιέρες και έχω δουλέψει γκαρσόνι, έχω φτάσει να πουλάω αγαλματάκια στην Πλάκα για να ζήσω, έχω δώσει αγώνες για να φτάσουν τα όνειρά μου να πάρουν σάρκα και οστά. Και αυτό μου δίνει μια ικανοποίηση, μια μεγάλη χαρά. Είναι ωραίο να προχωράς με δουλειά, με το σπαθί σου κι όχι παίρνοντας τη θέση κάποιου, όχι βάζοντάς του τρικλοποδιές, όχι εκμεταλλευόμενος κάποιους. Αυτούς που ανεβαίνουν με ανέντιμους τρόπους δεν τους θεωρώ επιτυχημένους, μα βαθιά αποτυχημένους και κατάπτυστους. Τους θεωρώ τελευταίους!
Κάποια άτομα -όπως ένας ήρωας στο μιούζικαλ- δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα αδιέξοδά τους και καταφεύγουν στα ναρκωτικά, δεν είναι τρομερό; Είναι τρομερή μάστιγα αυτή.
Είναι τρομερό το ότι έχει στηθεί μια βιομηχανία, εξαιρετικά προσοδοφόρα, που παίζει με τις ανθρώπινες ζωές. Είναι τρομερό ότι μια μικρή μόνο γραμμή σκόνης μπορεί να καταστρέψει έναν άνθρωπο, την οικογένειά του... Ενα γραμμάριο από τη μια, ένα σπίτι από την άλλη. Και όλα αυτά, γιατί; Για να βγάλουν κάποιοι πιο πολλά εκατομμύρια.
Θέμις Μαρσέλλου
«Δίνει τον λόγο στους νέους που δεν τους δίνουν άλλοι»
Η σκηνοθέτιδα Θέμις Μαρσέλλου τονίζει: «Ξέρεις τι με ώθησε στο να ανεβάσω το μιούζικαλ αυτό; Το ότι μέσα από το σκοτάδι που φέρει και διαθέτει, έχει μια αισιόδοξη ματιά και σου δείχνει πως αρκεί να αναζητήσεις το φως για να το βρεις. Το ότι δεν είναι κλασικό μιούζικαλ, αλλά μια ροκ στάση ζωής.
Το ότι ανεβάζει στη σκηνή ό,τι αφορά τους νέους και τους δίνει τον λόγο που δεν τους δίνουν άλλοι. Το ότι δείχνει τη σκληρή πραγματικότητα, μα τονίζει -όχι διδακτικά- πως η αγάπη είναι γιατρειά για όλα. Οχι, δεν πιστεύω ότι θα προκαλέσει επειδή έχει ήρωες που είναι γκέι, τραβεστί ή ναρκομανείς. Ούτε πιστεύω ότι ένα φιλί που ανταλλάσσουν δύο ερωτευμένες ηρωίδες θα σοκάρει. Ολα αυτά είναι κομμάτια του έργου χωνεμένα κι όχι σκηνές που υπάρχουν για να προκαλέσουν-σοκάρουν.
Ολα έχουν γίνει, όλα τα έχουμε δει -και αλίμονο αν σταθεί κάποιος σε μια τέτοια σκηνή και όχι στο μήνυμα που περνά το έργο ότι πρέπει να ζούμε την κάθε μας μέρα με όλο μας το είναι, να αδράξουμε το κάθε λεπτό της, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε αληθινά -γιατί αυτό αξίζει πάνω από όλα.
Το «Rent» ανεβαίνει σε μια υπερπαραγωγή αξιώσεων, με γερή ομάδα ηθοποιών-μουσικών στο «Χώρα», που τολμάει σε μια περίοδο κρίσης και λιτότητας -ακόμα και στους ομίλους σούπερ μάρκετ!- να κάνει προτάσεις βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη, επειδή αγαπάει αληθινά το καλό θέατρο!».
Το «Twenty» έρχεται «Από μακριά». Μπορεί να διασκεύασε το «Rent» ο Γιώργος Καπουτζίδης, όμως συνεχίζει για δεύτερη χρονιά να παίζει στο «Μικρό Παλλάς» και στο «Από μακριά» του Αθερίδη έναν Σερραίο υπεραθλητή που είναι μισός... σαύρα, ενώ ξεκίνησε να παρουσιάζει το «Twenty» που γράφει ο ίδιος. «Είπα χωρίς δεύτερη σκέψη ναι στην πρόταση που μου έγινε από το «Mega», αφού και τιμητικό είναι και μου αρέσει πολύ το όλο κόνσεπτ και γιορτάζουμε έτσι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα 20χρονα του καναλιού και κοιτάμε πίσω σε λατρεμένες δουλειές βλέποντας τις μεγάλες εκπλήξεις των ψηφοφοριών του κοινού -κάποιες από αυτές είναι προβλέψιμες και άλλες θα εκπλήξουν! Το χαίρομαι και το απολαμβάνω γιατί την τηλεόραση την αγαπώ πολύ. Αγαπώ και την ιστορία της, το παρελθόν της, αλλά και το παρόν της. Κι ας κακόπαθε κι ας υπέπεσε σε λάθη. Αν την αγαπήσουν σωστά, θα αναστηθεί».
Η ταυτότητα Το «Rent» του Τζόναθαν Λάρσον θα ανεβεί στη Σκηνή Νέα Χώρα του θεάτρου «Χώρα» στις αρχές Νοεμβρίου σε σκηνοθεσία-απόδοση Θέμιδας Μαρσέλλου, απόδοση κειμένου Γιώργου Καπουτζίδη, ενορχήστρωση Γιώργου Ζαχαρίου, μουσική διδασκαλία Χριστίνας Αργύρη, χορογραφία Αλέξη Γιαννή, σκηνικά Γιάννη Σκουρλέτη, κοστούμια Μαργαρίτας Χατζηιωάννου, φωτισμούς Τάσου Ζαφειρόπουλου. Παίζουν οι Αργύρης Αγγέλου, Πάνος Μουζουράκης και Ησαΐας Ματιάμπα -σε διπλή διανομή- Αντα Λιβιτσάνου, Λίνα Εξαρχου, Αντιγόνη Ψυχράμη, Μίνως Θεοχάρης, Βασίλης Αξιώτης, Χρήστος Γεωργαλής, Μαριάννα Γερασιμίδου, Τάσος Φωτιάδης Νατάσσα Καρακατσάνη, Στέργιος Νταουσανάκης και η Θέμις Μαρσέλλου. Παραγωγή Γιώργος Λυκιαρδόπουλος - «Highway Production».
Οι άνθρωποι 'υποτίθεται' έχουμε κερδίσει μέσα στους αιώνες το δικαίωμα να τυγχάνουμε ελάχιστου σεβασμού από τους συνανθρώπους μας, ως βασικό δείγμα ανθρωπιάς... Τελικά έχουμε φαίνεται πολύ δρόμο ακόμα... Κι αυτό το αποδεκνύει η αξίωση του κ.Σεραφείμ...
