gr: Η σπίθα που έβαλε φωτιά στο βάλτο

Σε μια από τις πολλές συζητήσεις μέσω e-mail και internet Chating με φίλους που ανησυχούν για το τι συμβαίνει στην Αθήνα αυτές τις μέρες έγραψα το εξής:

Συμπάσχω...
Δε ξέρω αν μπορεί να αλλάξει κάτι γιατί μάλλον πιάνουμε πάτο τώρα...
Καταστρέφοντας τα πάντα ξεκινούμε να φτιάχνουμε κάτι καινούριο απ'το μηδέν. Λέτε αυτό να συμβαίνει?
Και τι καινούριο να φτιάξει κανείς με μόνο υλικό τις στάχτες από τις φωτιές?
Και ποιός θα 'ναι εκείνος που θα αρχίσει την αναδημιουργία μεσα σ' αυτό το χάος. Είναι ικανός ή θα κάνει τα ίδια λάθη?
Και οι υπόλοιποι που παρακολουθούν, θα τον αφήσουνε? θα το επιτρέψουνε? θα τον εμπιστευτούν?
Αξίζει να τον εμπιστευτούν?

Σε μια αγαπημένη μου ταινία έλεγε κάπου ένας χαρακτήρας:
'If you don't stand up to SHIT, that's where you'll be..."

Δεν πιστεύω στην ματαιότητα της μοίρας.
Πιστεύω στον ΑΝΘΡΩΠΟ, στην δημιουργικότητα, στον έρωτα.
Ότι και να γίνει, θα το ξανακτίσουμε απ την αρχή... ΠΡΕΠΕΙ !
Το ζήτημα είναι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, και δεν είμαι σίγουρος αν ως λαός μαθαίνουμε!?

...!

kappa MYSTA

Αναδημοσιεύω το εξής:

Η σπίθα που έβαλε φωτιά στο βάλτο - Ανάλυση του Σ. Κούλογλου

Κρατικός παράγοντας που είχε παρακολουθήσει απο κοντά την κυβερνητική ανικάνοτητα στις φωτιές που κατέστρεψαν τη χώρα το 2007, μου είχε πεί: «είναι τόσο ανίκανοι που είναι πολύ επικίνδυνοι. Και είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι...

γιατί θέλουν να μείνουν πάση θυσία στην εξουσία. Παρακαλάω το Θεό να φύγουν ήρεμα, χωρίς να κάνουν μεγάλη ζημιά στη χώρα» 

Η ζημιά έγινε. Χρειάστηκε μια δολοφονία Σάββατο βράδυ στα Εξάρχεια, συνέπεια του πνεύματος ασυδοσίας με το οποίο γαλουχήθηκε η αστυνομία τα προηγούμενα χρόνια, για να βρεθεί η χώρα στις φλόγες. Η σωρεία των λαθών που ακολούθησαν είναι τόσο μεγάλη, ώστε θα πρέπει να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια, όταν καταφέρουν να ξαναλειτουργήσουν. Την Κυριακή το πρωί ανακοινώθηκε μια θεατρινίστικη "παραίτηση" των Παυλόπουλου- Χατζηφώτη που μάλλον έριξε λάδι στη φωτιά: το απόγευμα και το βράδυ της Κυριακής κάηκαν δεκάδες καταστήματα, κτίρια και αυτοκίνητα. 

Φοβούμενη ότι ένας ακόμη διαδηλωτής-θύμα "μεμονωμένου περιστατικού" από τα ΜΑΤ θα την οδηγούσε σε πτώση, η κυβέρνηση είχε δώσει διαταγές στην αστυνομία να σκοτώνει τους πολίτες αλλά μετά τη παρέλευση της τετραετίας: μέσα δηλαδή από τους τόνους των καρκινογόνων χημικών που για πρώτη φορά έπεσαν πάνω στις ελληνικές πόλεις σε τόσο μεγάλες ποσότητες. Προς το παρόν, δεν έπρεπε να υπάρξουν άλλα θύματα. 

Τη Δευτέρα το πρωί, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το μεγάλο της ατού. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός απηύθηνε διάγγελμα στον ελληνικό λαό για την αποκατάσταση της ηρεμίας και γαλήνης: ίσως δεν υπάρχει στην παγκόσμια ιστορία άλλο πρωθυπουργικό διάγγελμα που να πέρασε τόσο απαρατήρητο. Σε λίγη ώρα ήρθαν τα μαντάτα: από το Αργοστόλι μέχρι τα Χανιά οι μαθητές εξεγείρονταν. Στο Βερολίνο είχε καταληφθεί το ελληνικό προξενείο, στο Λονδίνο κατέβαζαν την ελληνική σημαία, ακόμη και στην Πάφο της Κύπρου διαδήλωναν. Αστυνομικοί σταθμοί δέχονταν επιθέσεις σε όλη τη χώρα. Μέχρι και στην Καστοριά έγινε διαδήλωση, μάλλον η πρώτη μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου. 

Το κυβερνητικό στρατόπεδο παρέλυσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε ούτε την τόσο εξυπηρετική στην αρχειοθέτηση των σκανδάλων Δικαιοσύνη δεν ήταν σε θέση να διατάξει: τις ίδιες ώρες ο εισαγγελέας στη δίκη της ζαρντινιέρας πρότεινε να κηρυχθούν αθώοι 2 κατηγορούμενοι αστυνομικοί και οι άλλοι να πέσουν στα μαλακά. Το σκηνικό ήταν έτοιμο για όσα επακολούθησαν στο κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης ή της Λάρισας μετά τις ειρηνικές διαδηλώσεις των κομμάτων της αριστεράς: τα κτίρια άρχισαν να καίγονται το ένα μετά το άλλο. Η κυβέρνηση έδωσε ομολογουμένως πρωτότυπη απάντηση: ανακοινώνωσε ότι ο πρωθυπουργός θα συναντούσε την επομένη τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και μέχρι σήμερα, Τρίτη, το μεσημέρι τους πολιτικούς αρχηγούς. 

Ηταν το σύνθημα για το γενικό πλιάτσικο: οι ενδιαφερόμενοι πήραν το μήνυμα ότι τουλάχιστον μέχρι την Τρίτη το μεσημέρι, η αστυνομία δεν επρόκειτο να επέμβει. Οργανωμένες συμμορίες που δεν είχαν καμία σχέση ούτε με τους κουκουλοφόρους ούτε και με διαδηλώσεις έσπασαν οποιοδήποτε κατάστημα έβρισκαν μπροστά τους, κλέβοντας από τηλεόράσεις μέχρι κόκα-κόλες. Ορισμένοι υποστήριξαν ότι επρόκειτο για κυβερνητικό σχέδιο ώστε να γυρίσει η κοινή γνώμη υπέρ του νόμου και της τάξης, αλλά δεν είναι αλήθεια: θα ήθελαν να το είχαν σχεδιάσει αλλά δεν είναι τόσο ικανοί. 

Τις όποιες αμφιβολίες για το προηγούμενο θέμα ξεκαθάρισαν οι σουρεαλιστικές δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών μετά το τέλος της κυβερνητικής επιτροπής που συνεδρίαζε με την ησυχία της μέχρι τα μεσάνυχτα. Ενώ στην πρωτεύουσα επικρατούσε πλήρης αναρχία, ο κ.Παυλόπουλος ξεκαθάρισε ότι "η κυβέρνηση δεν μπορεί να ανεχθεί αυτά που συμβαίνουν" (!) χωρίς να αναγγείλει κανένα μέτρο! Σε μια νέα έκδοση της "ασύμμετρης απειλής" την περίοδο των πυρκαγιών του 2007, κάλεσε τους δημοσιογράφους να βρούν ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται απο τις ταραχές και τις λεηλασίες. Και σε μια αποθέωση απογείωσης από την πραγματικότητα τόνισε ότι "άλλο η εικόνα και άλλο η πραγματικότητα", εννοώντας ότι οι ζημιές δεν είναι τόσο μεγάλες όσο παρουσιάζονται από τις τηλεοράσεις. 

Ο κόσμος που θα δει σήμερα τη βομβαρδισμένη πόλη θα έχει διαφορετική γνώμη. Κανένα σενάριο συνομωσίας δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στο σοκ από τις εικόνες της καταστροφής. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει στο στοιχειώδες καθήκον κάθε εξουσίας στον κόσμο, δηλαδή τη διαφύλαξη των περιουσιών των πολιτών της. Η ίδια πλέον αποτελεί ασύμμετρη απειλή. 

Για να εκτονωθεί η κατάσταση, δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη διέξοδος από την παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη νέων εκλογών. Αυτό θα προτείνουν σήμερα τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και ο Αλ. Τσίπρας. Ακόμη όμως κι αν η κυβέρνηση φύγει, σήμερα ή μετά τις διαδηλώσεις και τις ταραχές των επόμενων ημερών, αν μείνει κολλημένη στην καρέκλα, η κρίση θα συνεχίσει να υπάρχει. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αποτελούν και αυτά μέρος ενός συστήματος που έχει φτάσει στα όρια του και θα χρειαστεί να ξεπεράσουν τον ευατό τους, αν δεν θέλουν να βρεθούν στην ίδια μοίρα με τη σημερινή κυβέρνηση. 

Γιατί ανεξάρτητα από τους κουκουλοφόρους, τις λεηλασίες και τα πλιάτσικα, η εξέγερση των νέων και των μαθητών σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας δείχνει ότι η δολοφονία του Αλέξη δεν ήταν παρά η σπίθα που έβαλε φωτιά σε ένα ολόκληρο βάλτο. 

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ